Stan, w którym chory jest skłonny do obrażania się, gniewu, łatwo go rozłościć, jest wrażliwy na swoim punkcie. Często też ma obniżoną zdolność koncentracji i gorszy nastrój. Przyczyn jest bardzo wiele. Mogą ją powodować niektóre leki, także stres, brak snu, przemęczenie, ale także zły stan odżywienia.
Czy mam nerwicę ?
Czy moje ostatnie zachowanie kwalifikuje się jako objawy nerwicy ?
Takie pytania zadaje sobie codziennie tysiące osób podejrzewających, że ich ciągłe napięcie, lęk czy też poirytowanie mogą mieć związek z nerwicą.
ZABURZENIA LĘKOWE
Zespół lęku uogólnionego: charakteryzuje ciągłe zamartwianie się. Cokolwiek ma się zdarzyć, osoba z nerwicą lękową będzie się o to martwić. Towarzyszy temu uczucie wzmożonego napięcia, niepokój, objawy cielesne tj. kołatanie serca, drżenia rąk, potliwość, uczucie ucisku w gardle, bóle mięśni, zaburzenia snu.
Zespół lęku napadowego (nazywany też napadami paniki): to nagłe, bardzo silne napady panicznego lęku z towarzyszącym silnym strachem przed śmiercią, omdleniem lub utratą kontroli oraz nasilonymi objawami somatycznymi - dusznością, zawrotami głowy, przyspieszoną akcją serca itp. Napady są krótkotrwałe (kilkunastominutowe), ale mogą się powtarzać, w znaczny sposób przyczyniając się do pogorszenia jakości życia osób na nie cierpiących. Mogą również powodować obawę przed kolejnym napadem czyli tzw. lęk antycypacyjny (lęk przed lękiem). Osoby z lękiem panicznym najczęściej trafiają do lekarzy pierwszego kontaktu lub nawet na izbę przyjęć szpitali z podejrzeniem różnych chorób somatycznych. W takich przypadkach dokładne badania nie wykazują żadnych odchyleń od normy, co jeszcze bardziej niepokoi pacjentów, gdyż nie rozumieją co się z nimi dzieje, czują się niezrozumiani. Lęk paniczny może wywołać zmiany zachowań w codziennym życiu. Czasem osoby w obawie przed wystąpieniem napadu paniki rezygnują z wielu aktywności.
Fobia społeczna jest częstym problemem zdrowotnym - dotyczy 2-3% populacji ogólnej. Charakteryzuje się występowaniem silnego lęku w sytuacjach kontaktów z innymi ludźmi. Cierpiący na fobię społeczną (lęk społeczny) skarżą się często na różne dolegliwości somatyczne, które zazwyczaj są przejawami przeżywanego przez nich lęku. Są to np. drżenie rąk, mocne bicie serca, czerwienienie twarzy, trudności w wysławianiu się, nudności lub parcie na mocz. Dość często osoba z lękiem społecznym właśnie te somatyczne przejawy lęku przedstawia jako swój główny problem. Osoby takie często bardzo kontrolują swoje wypowiedzi, unikają wypowiadania się w towarzystwie lub w ogóle unikają przebywania wśród ludzi. Prowadzi to do znacznie obniżonego komfortu ich życia, mają problemy z podjęciem pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami, ograniczają grupę znajomych, co jeszcze bardziej nasila ich problem, gdyż tworzy się tzw. błędne koło lęku. Pierwsze objawy fobii społecznej najczęściej pojawiają się w okresie dorastania i często trwają latami, powodując, że osoby zamiast korzystać z życia, wycofują się z niego.
Różnice między fobią społeczną a nieśmiałością: nieśmiałość jest cechą charakteru. Nie powoduje ona tak znacznego dyskomfortu psychicznego i objawów fizycznych. Ludzie nieśmiali nie mają tak dużych ograniczeń w funkcjonowaniu społecznym i pomimo swojej nieśmiałości nie wycofują się z aktywności społecznej.
Nerwica natręctw (zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne): Jest to zaburzenie charakteryzujące się występowaniem natrętnych, uporczywych myśli (obsesje), wyobrażeń lub czynności przymusowych (kompulsje). Natrętne myśli pojawiają się wbrew woli pacjenta, są przeżywane w sposób przykry, często traktowane przez samego pacjenta jako absurdalne, budzą wewnętrzny sprzeciw, a pacjenci próbują się im przeciwstawiać. Czynności przymusowe to powtarzane wielokrotnie zachowania lub rytuały, np. wielokrotne mycie rąk, sprawdzanie, czy drzwi są zamknięte, gaz wyłączony, porządkowanie, wykonywanie czynności w określonym porządku. Wykonanie czynności przynosi krótkotrwałą ulgę i zmniejszenie napięcia.
W nasilonych przypadkach natręctwa są na tyle częste i silne, że uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie lub pracę. W pomocy osobom z zaburzeniami lękowymi kluczowa rola przypada psychoterapii. Niejednokrotnie jednak, ze względu na duże nasilenie objawów lub współistnienie innych zaburzeń (np. depresji) niezbędne jest leczenie farmakologiczne. Stosuje się wówczas leki przeciwdepresyjne, czasem z dodatkiem benzodiazepin. Bardzo często terapia polega na łączeniu leczenia farmakologicznego z psychoterapią.
Aparat Rga stwarza bardzo dobre możliwości pozwalające na zlikwidowanie objawów i przyczyn dolegliwości.
Oddziałujemy aparatem w programie 2 na najważniejsze punkty akupunkturowe rozmieszone na naszym ciele.
Umieszczamy kryształy w kolejnych miejscach akupunkturowych oznaczonych na rys.1, rys.1a, rys.2, rys.3, rys.4, rys.5, rys.5a, rys.6.
Oddziałujemy kryształami na poszczególne punkty w wyznaczonym na rysunkach czasie. Ogólny czas oddziaływania na punkty to 10 min. Pamiętajmy o kontrolowaniu czasu, ponieważ aparat domyślnie ustawiony jest na 10 min, po upływie których automatycznie się wyłącza.
Dla wzmocnienia efektów leczniczych można kolejno oddziaływać na dodatkowe punkty wskazane na rys. 7, rys. 8, rys.9, rys.10.
Aby uzyskać lepszy efekt leczniczego należy połączyć oddziaływanie na punkty: GI 4- GI 11 – po 2 minuty (na obu rękach); E36 – 4 minuty (po obu stronach); C7 – MC6 – po 2 minuty (na obu rękach); VG4 – VG14 – 6 minut (po obu stronach); VC12-VC15 – 6 minut (na oba punkty). Należy pamiętać, iż całkowity czas zabiegu w ciągu doby nie może przekroczyć 30 min.